Był jedynym, który postawił się samemu Feliksowi Stammowi. Niezwykle utalentowany technik, reprezentant Polski, mistrz Europy i czterokrotny mistrz kraju. Zenon Stefanik nie zdołał jednak w pełni rozwinąć skrzydeł. Choć boksował w czasach legend, sam także zapisał się złotymi zgłoskami w dziejach polskiego pięściarstwa. W cieniu Drużyny Stamma Zenon Stefanik należał do pokolenia, które wprowadzało Polskę […]
W czasach powojennych, gdy Polska podnosiła się z gruzów, naród potrzebował bohaterów. Jednym z nich stał się Aleksy Antkiewicz – człowiek, który przyniósł polskiemu boksowi pierwszy w historii medal olimpijski. Dzięki swojej agresywnej, widowiskowej walce i atomowemu uderzeniu zyskał przydomek „Bombardier z Wybrzeża”. Choć miał wady techniczne i nienajlepszą pracę nóg, w ringu był drapieżny,
W 1939 roku, gdy zdobywał mistrzostwo Europy w wadze półśredniej, uznano to za formalność. Antoni Kolczyński był wtedy u szczytu formy, a jego występ w Dublinie zakończył się nie tylko złotym medalem, ale i tytułem najlepszego zawodnika turnieju. Nikt nie miał wątpliwości, że za rok w Tokio sięgnie po olimpijskie złoto. Plany pokrzyżowała jednak wojna,
Leszek Drogosz nie był tylko pięściarzem. Był zjawiskiem. Gdy stawał między linami, nie wchodził do ringu – on go ożywiał. Tańczył, balansował, unikał ciosów z gracją tancerza i bił z precyzją mistrza. Dla wielu był najinteligentniejszym i najbardziej technicznym bokserem w historii polskiego sportu. Tancerz między linami Drogosz nie potrzebował siły brutalnych ciosów. Jego styl
